Zoektocht naar het Optimale Cardiovasculaire Risico Biomarker

Glucagon-als peptide overtreft 1 gevestigde harttellers als vroege risicovoorspeller voor scherp myocardiaal infarct.
Een studie in het Europese Hartdagboek suggereert dat glucagon-als peptide 1 niveaus (glp-1) kon helpen risico van scherp myocardiaal infarct in lagen verdelen (MI), die meer gepersonaliseerde behandeling en betere klinische resultaten leiden. Weg regelend tegen meer gevestigde harttellers zoals troponine en n-Eind pro-B-type natriuretic peptide (NT -NT-proBNP), kwam glp-1 te voorschijn als hoogste uitvoerder in het voorspellen van vroege cardiovasculaire gebeurtenissen in in het ziekenhuis opgenomen MI patiënten.
De experimentele studies hebben verenigingen tussen opgeheven niveaus glp-1 en scherpe MI getoond. In patiënten met diabetes, glp-1 receptor zijn agonists gekend om hartresultaten te verbeteren. Voortbouwend op deze resultaten, schreven de onderzoekers 918 patiënten met of ST-Segment verhoging MI of niet-ST-segmentverhoging MI in (NSTEMI). Zij beoordeelden totaal glp-1, niveaus NT -NT-proBNP, en Mondiale Registratie van Scherpe Coronaire Gebeurtenissen (GUNST) scores voor elke patiënt op toelating aan het ziekenhuis.
De studie had drie primaire resultaten: eerste voorkomen van cardiovasculaire dood, nonfatal MI, of nonfatal slag. Gebruikend kaplan-Meier overlevingspercelen en univariable Cox-regressieanalyses, vonden de onderzoekers een definitieve vereniging tussen glp-1 en ongunstige hartgebeurtenissen. In andere analyse, bepaalden zij ook dat glp-1 een sterke teller voor vroege hartgebeurtenissen was. Misschien het meest beduidend, bested glp-1 vier andere die tellers — troponine T via hoog-gevoeligheidsanalyse wordt gemeten, kluwenvormig filtratietarief gebruikend de ckd-EPI vergelijking, c-Reactieve die proteïne met een hoog-gevoeligheidsanalyse (hs-CRP) wordt gemeten, en NT-proBNP-in het voorspellen van gebeurtenissen 30 dagen na het ziekenhuistoelating. „Bovendien, voegde toelating glp-1 niveaus extra waarde aan de score van het GUNSTrisico in NSTEMI-patiënten toe,“ de genoteerde onderzoekers.
Glp-1 bleef de gevaarverhouding voor ongunstige resultaten significant zelfs daarna het aanpassen een aantal variabelen zoals leeftijd, geslacht, familiegeschiedenis van hart- en vaatziekte, het roken, diabetes, hypertensie, hypercholesterinaemia, en andere biomarkers. De toekomstige studies zouden zich op grotere cohorten moeten concentreren die herhaalde metingen glp-1 omvatten om zijn waarde beter te beoordelen zoals een teller voor MI patiënten, de onderzoekers voorstelde.
Het uiteindelijke effect van biomarker op behandelingsregimes en resultaten voor MI patiënten blijft op dit punt onbekend, schreef Leonardo Roever, MHS, M.D., Gary Tse, Doctoraat, Francesco Versaci, M.D., en Giuseppe Biondi-Zoccai, M.D., in een verwant hoofdartikel. Niettemin, drukten zij optimisme uit dat glp-1 zelf als routinedeel van klinische zorg, ondanks sommige uitdagingen zou vestigen.
„ik geloof dat met meer studies, glp-1 met vertrouwen kan worden gebruikt om het risico van MI in lagen te verdelen,“ vertelde Roever.
Andere deskundigen werden ook aangemoedigd door de resultaten. De studie maakt een interessante verbinding tussen de darmpathologie en de scherpe coronaire syndromen, Alan Wu, Doctoraat, directeur van klinische chemie en het toxicologie bij de Universiteit van Californië, verteld San Francisco. „Wij leren more and more van het belang van gastro-intestinale kwesties met diverse ziekten. Het feit dat glp-1 beschermend schijnt te zijn,“ is het vinden die therapeutische implicaties zou kunnen hebben. De maatregel om gevaarverhoudingen aan traditioneel risico aan te passen calculeert in en biomarkers maakt deze observaties interesserend, toegevoegde Wu.